حدیث روز | هشت عملی که مستحق اهانت است

به گزارش پایگاه 598، خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «من لایحضره الفقیه» منتشر می‌کند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله:

ثَمانِیةٌ اِنْ اُهینُوا فَلا یَلُومُوا اِلاّ اَنْفُسَهُمْ: اَلذّاهِبُ اِلی مائِدَةٍ لَمْ یُدْعَ اِلَیْها، وَ الْمُتأمِّرُ عَلی رَبِّ الْبَیْتِ، وَطالِبُ الْخَیْرِ مِنْ اَعْدائِهِ، وَ طالِبُ الْفَضْلِ مِنَ اللِّئامِ، وَ الدّاخِلُ بَیْنَ اَثْنِیْنِ فی سرٍّ لَمْ یُدْخِلاهُ فیهِ، وَالْمُسْتَخِفُّ بِالسُّلطانِ، وَالجالِسُ فیمَجْلِسٍ لَیْسَ لَهُ بِاَهْلٍ وَالْمُقْبِلُ بِالْحَدیثِ عَلی مَنْ لایَسْمَعُ مِنْهُ.

هشت نفرند که اگر مورد اهـانت قرار گرفتند، جز خودشان کس دیگری را سرزنش نکنند:

۱ ـ کسی که به مهمانی و سفره ای رود که دعوت نشده است.

۲ ـ مهمانی که به صاحبخانه دستور دهد.

۳ ـ کسی که از دشمنانش خیر و نیکی بطلبد.

۴ ـ کسی که از فرومایگان انتظار فضل و نیکی داشته باشد.

۵ ـ کسی که در یک کار سرّی میان دو نفر وارد شود که او را وارد آن راز نکرده اند.

۶ ـ کسی که حکومت را سبک بشمارد.

۷ ـ کسی که جایی نشیند که شایسته آنجا نیست.

۸ ـ کسی که سخن خود را به کسی بگوید که از او حرف شنوایی ندارد.

من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳۵۵